“VELLOS NENOS”: PRECIOSA HOMENAXE AO PASADO EN FORMA DE POESÍA.

O poema «Vellos nenos» do poemario Lingua amiga, recentemente publicado acadou o primeiro premio do Segundo concurso de poesía LAS CENIZAS DE WELLES. Esta foi a valoración do xurado que lle concedeu este premio.

“Vellos nenos” vén de gañar o primeiro premio no concurso de poesía deste ano e non o fixo precisamente porque estivera escrito en galego e a premisa desta convocatoria fose recibir poemas nos distintos idiomas ibéricos, senón porque a súa pluma, dende o corazón e de forma sinxela pero absolutamente brillante, callou nas miñas veas, como unha lembranza eterna de mocidade.

Como acobo de dicir, nesta ocasión pedía escritos en diferentes idiomas e facíao porque quería que o certamen se convertera nunha aperta fraterna entre o castelán e todas as súas linguas irmás, unha aprerta que puidera servir asemade de intercambio cultural e metalingüístico. Pero claro, se o poema fose malo non tería acadado absolutamente nada. O caso é que non só o era, que ademais, se tratada dun dos mellores (o mellor concretamente) deste ano.

Porque “Vellos nenos” é un escrito elegante, nostálgico, sentido e moi ben desenvolvido. Unha grande homenaxe a unha infancia e a unha terra que viu pisar os primeiros pasos do autor e que quedou tatuada, como unha chama incandescente nas reses. Porque a vida esta feita das memorias dos nosos primeiros anos. Porque a vida é respirar e suspirar polo que xa non pode volver pero sempre está presente.

Un primeiro premio, unha medalla de ouro ben merecida  que dende aquí aplaudo unha e mil veces. MOITAS GRAZAS!!!

A poeta e o mar

Os espazos do poeta son o alimento fundamental da súa poesía e neles onde vive e sofre. Estas vivencias: sufrimento e alegría son o motor dos seus versos. En Alfonsina o mar é un deses espazos vitais e así pretendo recollelo na miña homenaxe particular á poeta arxentina. (Alma de mar)

A miña obra

LLORANDO FRENTE AL MAR

Alfonsina
Está llorando frente al mar.
Sus lágrimas son de plata,
o seu rostro é de crital.

¿Por que lloras Alfonsina
si te abraza la tierna Soledad?
¿Por qué te acercas a la orilla del mar
si allí no podrás soñar?

Alfonsina
se va uniendo al mar.
Sus espumas la besan.
sus aguas la quieren consolar.

Alfonsina se diluye en el mar
buscando la eternidad.

Obra

Madrugada de poesía

https://link.tree/bateledicions

La madrugada del 23 de marzo toca compartir el arte de la poesía con tres grandes poetas de España, Nicaragua y Ecuador gracias a la iniciativa de STUDIO HUDELC.